Podatkowe rozliczenie wierzytelności w kosztach w 2018 roku
Przed zmianą przepisów zarówno w przypadku udokumentowania nieściągalności wierzytelności jak i przy jej umorzeniu, zdaniem organów podatkowych, kosztem mogła być jedynie ta jej część, którą uprzednio podatnik uwzględnił w rachunku podatkowym jako przychód. W praktyce oznaczało to automatyczne wyłączenie z kosztów tej części należności, która przypadała na VAT.
NSA w uchwale 7 sędziów z 11 czerwca 2012 roku (sygn. akt I FPS 3/11) zanegował tą wykładnię. Jednak od 1 stycznia 2018 roku nie ma wątpliwości, że w takich sytuacjach koszt ujmowany jest jedynie do wysokości uzyskanego uprzednio przychodu należnego.
Od 1 stycznia 2018 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
- wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została właściwie udokumentowana (16 ust. 1 pkt 25 lit. a Ustawy CIT)
- umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny (art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT)
Podobne zmiany wprowadzono w Ustawie PIT.
Zmianie uległa również możliwość zaliczenia do kosztów straty ze zbycia wierzytelności.
Z przepisów Ustawy CIT do końca 2018 roku wynikała możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy CIT.
Natomiast od 1 stycznia 2018 r., zgodnie ze zmienioną treścią art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.
Tym samym nowy przepis dotyczy uznania za koszt podatkowy straty ze zbycia wierzytelności jedynie do wysokości uzyskanego uprzednio przychodu należnego - w kwocie netto, tj. bez podatku od towarów i usług.
Podobne zmiany wprowadzono w Ustawie PIT.