Amortyzacja znaku towarowego po nowemu
Nowe przepisy wprowadzone do Ustawy PIT oraz Ustawy CIT mają przeciwdziałać najbardziej rozpowszechnionej metodzie optymalizacji podatkowej, tj. przy wykorzystaniu znaków towarowych. Nowe przepisy ograniczają prawo do odpisów amortyzacyjnych podatnika, który zbył znak towarowy i do którego ten znak następnie powrócił. Ponadto, podatnik będzie również ograniczony w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu opłat i należności za korzystanie ze znaku towarowego, który kiedyś zbył.
Brzmienie przepisów
Zgodnie z nowymi przepisami Ustawy CIT, które weszły w życie od 1 stycznia 2018 roku, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
- odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, jeżeli uprzednio te prawa lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia (art. 16 ust. 1 pkt 64a Ustawy CIT);
- wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia (art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT);
Analogiczne przepisy znajdują się w Ustawie PIT (art. 23 ust. 1 pkt 45c Ustawy PIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 64 Ustawy PIT).
Oznacza to, że koszty w postaci odpisów amortyzacyjnych oraz opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania ze znaku towarowego, który dany podatnik uprzednio zbył, będą limitowane u takiego podatnika do wysokości uprzednio uzyskanego przez niego przychodu z ich zbycia.
Problematyczne przepisy przejściowe
Istotny jest również przepis przejściowy z ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. 2017 poz. 2175; dalej: „Ustawa nowelizująca”), zgodnie z którym przepisy art. 16 ust. 1 pkt 64a i 73 Ustawy CIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 45c i 64 Ustawy PIT stosuje się z uwzględnieniem kwot zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem wejścia w życie Ustawy nowelizującej.
Tym samym, przy stosowaniu opisanego wyżej limitu należy uwzględnić kwoty zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2018 r.
Oznacza to, że przedsiębiorcy, którzy w przeszłości zbyli znak towarowy i nadal z niego „korzystają” w wyniku wtórnego nabycia bądź w oparciu o umowę licencyjną powinni:
- ustalić historyczną wartość przychodu z jego zbycia oraz
- ustalić dotychczasową wysokość odpisów amortyzacyjnych bądź opłat i należności zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Przy porównaniu tych wartości, może się bowiem okazać, że podmiot przekroczył już ustawowy limit i od 1 stycznia 2018 r. będzie pozbawiony prawa do rozpoznawania tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.